Ewa Kurzak – Playing and Learning

Ewa Kurzak, dyrektorka Publicznego Przedszkola nr 5 w Głogowie, zdobyła pierwsze miejsce w europejskim konkursie eTwinning w kategorii zasoby cyfrowe dla dzieci w wieku 5 - 12 lat za projekt „Zabawa i nauka” (Playing and Learning) realizowany wspólnie z hiszpańskim partnerem Escuela Infantil Gloria Fuertes; Gijón, Hiszpania; koordynator Maria Piedad Avello.

Pani Ewa Kurzak, dyrektorka Publicznego Przedszkola nr 5 w Głogowie, zdobyła pierwsze miejsce w europejskim konkursie eTwinning w kategorii zasoby cyfrowe dla dzieci w wieku 5 - 12 lat za projekt Zabawa i nauka (Playing and Learning) realizowany wspólnie z hiszpańskim partnerem Escuela Infantil Gloria Fuertes; Gijón, Hiszpania; koordynator Maria Piedad Avello.   Oto, co nam powiedziała kilka dni po uroczystości zakończenia konkursu eTwinning: 1. Proszę, opisać realizowany przez Panią projekt (co zrobiliście i co jeszcze zamierzacie zrobić). Tytuł projektu „Zabawa i nauka” odnosi się zarówno do nauczycieli jak i do dzieci. Projekt zakłada następujące cele:

  • Zastosowanie ICT i języka angielskiego w edukacji małych dzieci.
  • Wymiana doświadczeń pedagogicznych poprzez wykonywanie wspólnych projektów.
  • Opracowanie polskojęzycznej wersji programu multimedialnego na podstawie innowacyjnego programu Marii Piedad Avello „English for Little Children”.

Uzgodniłyśmy mapę współpracy, w której zawarte są następujące obszary:

  • wspólne wartości (etyczne, zasady postępowania dzieci w obu przedszkolach),
  • wspólne plany i projekty (w tym o zasięgu europejskim),
  • wspólny kalendarz uroczystości i świąt obchodzonych w naszych krajach,
  • wspólne pory roku (to, co się dzieje z przyrodą ludźmi),
  • szkolenia nauczycieli (nasze doświadczenia związane ze stosowaniem ICT w procesie edukacji dzieci).

Na początku (jeszcze w roku szkolnym 2004/2005) wymieniłyśmy informacje o sobie, o organizacji pracy przedszkoli, klas, a także o wartościach i zasadach, jakimi kierujemy się w pracy z dziećmi. Pomysł Marii, opracowania programu wydał mi się ambitnym wyzwaniem, ponieważ wymaga ode mnie nabycia nowych umiejętności posługiwania się narzędziami informatycznymi. Pierwszy etap współpracy miał na celu sprawdzenie, jak zastosować program „English for Little Children” w warunkach, które są moim przedszkolu. Postawiłam sobie kilka pytań:

  • Czy dzieci chętnie korzystają z programu Marii?
  • Czy rozumieją jego strukturę?
  • Czy nie mają problemu z nawigacją?
  • Jakie pozytywne emocje wyzwala w dzieciach program?
  • Jak inaczej wykorzystać program w pracy z dziećmi?

Program pomyślnie przeszedł test. Współpracowały ze mną nauczycielki prowadzące grupy 5 i 6-latków. Dzieci wyrażały swoje opinie. Od reakcji dzieci zależało powodzenie projektu. Wyniki moich obserwacji wysłałam Marii. Na tym zakończył się I ETAP współpracy. Kiedy dzieci wróciły z wakacji, rozpoczęło się nagrywanie słów i zdań po polsku, użyłam edytora dźwięku Audacity lub CoolEdit. Nagranie i skatalogowanie dźwięku będzie zakończeniem II Etapu pracy nad programem. Po zakończeniu nagrań trzeba zmienić ruchy ust postaci, aby wiernie oddawały mimikę twarzy. Zapowiada się mozolna praca. Na początku roku szkolnego 2005/2006 dzieci za pomocą sprzętu zintegrowanego z komputerem (skaner, aparat cyfrowy, drukarka) i poczty elektronicznej przedstawiały się, a później wymieniały między sobą rozmaite informacje. Zamierzamy również uczestniczyć w projektach europejskich np. „Spring Day in Europe” lub innych, w których mogą brać udział małe dzieci. 2. Co europejski projekt wnosi nowego dla dzieci, przedszkola, dla Pani osobiście? Ten projekt już dostarczył dzieciom i nauczycielom nowej pomocy dydaktycznej do nauki języka angielskiego. Poza tym, wyzwolił chęć podnoszenia kwalifikacji zawodowych nauczycieli w zakresie języków obcych i stosowania technologii informacyjnej i komunikacyjnej; tworzenia pomocy dydaktycznych do pracy z dziećmi za pomocą oprogramowania, którym dysponujemy. Dowiedzieliśmy się też, że istnieje wiele podobieństw w obu systemach edukacji, że korzystamy z tych samych źródeł wiedzy, teorii pedagogicznych, mamy podobną organizację, metody pracy z dziećmi. Ale widzę też pewne różnice, np. w moim przedszkolu nie mamy zatrudnionego nauczyciela języka angielskiego ani informatyki. Język angielski i ICT nie są obowiązujące w polskich przedszkolach. Wydaje mi się jednak, że wprowadzenie takiej tematyki wzbogaca treści podstaw kształcenia małych dzieci. Udział w projekcie jest początkiem przygotowania dziecka do życia w społeczeństwie informacyjnych opartym na wiedzy. Zakładamy, że projekt przyniesie korzyści wszystkim uczestnikom procesu edukacji. Korzyści dla dzieci: - dzieci będą miały świetną zabawę, - użyją ICT do komunikacji i wymiany informacji, - użyją języka angielskiego jako narzędzia komunikacji między ludźmi, - damy dzieciom szansę zdobywania umiejętności: planowania, decydowania, odpowiedzialnego wykonywania zadań, - umożliwimy dziecku eksperymentowanie, a rezultaty przyniosą satysfakcję dzieciom oraz nauczycielom, - dzieci osiągną sprawność manualną, koncentrację uwagi, umiejętność nauki i zabawy zespołowej. Korzyści dla nauczycieli: - zwiększą swoje umiejętności stosowania ICT, - poznają sposoby pracy z dziećmi w systemie edukacyjnym państwa partnerskiego, - wykorzystają dobre przykłady praktyki pedagogicznej nauczycieli z Hiszpanii – wymienią doświadczenia, materiały, - zrealizują postulat aktywnego uczestnictwa dziecka w procesie edukacji. Korzyści dla naszych przedszkoli: - wzbogacimy ofertę edukacyjną przedszkola, - wzbogacimy tradycyjnie stosowane metody współpracy z otoczeniem, - efektywnie wykorzystamy komputery i Internet, - zastosujemy nową formę promocji przedszkola. Korzyści dla rodziców: - będą uczestniczyć w procesie realizacji programu przedszkola, - wspólnie decydować, organizować i przygotowywać uroczystości, zajęcia, będą nam doradzać, - będą mieli wpływ na edukację dziecka i dobry kontakt z przedszkolem. 3. Czy ma Pani jakieś nietypowe doświadczenia, którymi chciałaby się Pani podzielić z innymi nauczycielami? Podziwiam Marię za jej umiejętności informatyczne. To nieprzeciętne zjawisko, kiedy nauczyciel przedszkola jest autorem koncepcji i wykonawcą edukacyjnego programu multimedialnego oraz autorem kursów eLearningowych. W Polsce to rzadka sytuacja, stąd projekt przypomina mi wyrównywanie ciśnień w naczyniach połączonych. Uczę się, aby zdobyć podobne umiejętności i być równorzędnym partnerem współpracy, a także poznać język angielski w stopniu umożliwiającym rozmowę o edukacji. Obserwowanie sukcesów innych nauczycieli, bardzo mobilizuje do pracy nad sobą. Współpraca może przynieść satysfakcję, jeżeli łączy nas wspólny cel, zadanie, zainteresowania, jeżeli umiemy się porozumiewać i pracować zespołowo. W osobach naszych przedszkolaków mamy aktywnych i radosnych partnerów. 4. Jeśli chciałaby Pani zmienić projekt to, co zrobiłaby Pani inaczej? W tej chwili współpraca trwa dalej. Projekt nie ma sztywnych ram czasowych, ani budżetu, dlatego realizacja będzie przebiegać dość swobodnie, w tempie, który będzie możliwy do zrealizowania. Z wyników rozliczamy się między sobą, to mniej stresujące, ale równie zobowiązujące. Prowadzimy dokumentację projektu. Same wybieramy, co chcemy utrwalić, aby nam nie umknęło. Zaletą eTwinning jest właśnie swoboda wyboru, swoboda kreacji pedagogicznej. 5. Jakich narzędzi używa Pani do współpracy? Jeżeli chciałaby Pani je zmienić to, które i dlaczego? We współpracy dominuje komunikacja za pomocą poczty elektronicznej. W swoich krajach pracujemy na oprogramowaniu, zainstalowanych w naszych komputerach. Niektóre dokumenty przedstawiam w formie schematów, które wykonuję w programie MindMapper3,5Prv. Mapy automatycznie można przenieść do PowerPoint’a albo Word’a. Koncepcja tego programu oparta jest na teorii T. Buzana. Lubię wizualizować treść myśli. Jest to wtedy czytelna, syntetyczna struktura. Dzieci uczą się posługiwać komputerem, aparatem fotograficznym, skanerem, drukarką. Korzystamy z oprogramowania zawartego w pakiecie MS Office 2003. W salach 5 i 6-latków mamy po jednym komputerze. Sieć Internetowa ma końcówki we wszystkich pięciu salach zabaw. Tym dysponujemy dzisiaj. Maria, ma w swoim hiszpańskim przedszkolu pracownię z 20 komputerami. Nam przydałaby się przyzwoita kamera i rzutnik multimedialny. Wtedy może udałoby się zorganizować wirtualne spotkanie dzieci polskich i hiszpańskich lub lekcję angielskiego prowadzoną przez Marię. 6. Dlaczego, wg Pani, Pani projekt odniósł sukces? Które dobre doświadczenia europejskiej współpracy chciałaby Pani przekazać innym nauczycielom? eTwinning wpisuje się w program rozwoju mojego przedszkola, między innymi, poprzez realizację podobnych celów, np.: Przedszkole: 1. Dbałość o rozwój wychowanków, efektywna edukacja 2. Rozwój bazy informatycznej 3. Rozwój umiejętności nauczycieli 4. Innowacyjność 5. Promocja eTwinning: 1. Efektywna edukacja, wykorzystanie dobrych praktyk 2. Używanie bazy informatycznej 3. Stosowanie przez partnerów ICT 4. Innowacyjność 5. Promocja W projekcie, zadania, które wybrałyśmy z Marią stanowią odzwierciedlenie codziennej pracy nauczyciela z dziećmi. W obu przedszkolach harmonogram pracy pedagogicznej, zgodny jest z następującymi po sobie porami roku, kalendarzem świąt, poznawaniem otoczenia technicznego, społecznego. Podobne są formy zabaw z dziećmi, rodzaje aktywności umysłowej, artystycznej, ćwiczenia gimnastyczne. Dzieci mogą korzystać z zajęć dodatkowych, które pomagają im w prawidłowym rozwoju. W naszej współpracy ważne jest to, jak skutecznie wykorzystać multimedialne programy edukacyjne, posługiwać się komputerem, aby w przyszłości umieć zarządzać informacjami dostępnymi w Internecie. Także to, jak nauczyciel buduje swój warsztat pracy używając narzędzi informatycznych. To, co dotąd zrobiłyśmy, nas zadowala. Jeszcze znaczna część projektu jest jeszcze przed nami. Jak wspomniałam pierwsze dwa etapy zakończyły się pozytywnie. Najważniejsza jest realizacja narodowych programów kształcenia dzieci w naszych przedszkolach, wykonywanie przez nas obowiązków służbowych i realizacja ambicji zawodowych. Współpraca nie ma sztywnych ram, nie może nas stresować. Zakładamy, że przyniesie nam radość i satysfakcję. Będziemy włączać do projektów coraz więcej osób. Uzgodnione plany stanowią podstawę zrozumienia potrzeb partnera, dobry punkt wyjścia do współpracy między dziećmi, koordynatorami, nauczycielami, szkołami, etc… Bardzo ważna jest wytrwałość i cierpliwość. Bardzo dziękuję za rozmowę.   Rozmawiała: Gracjana Więckowska Rozmowa przeprowadzona w dniu 17 stycznia 2006 r.